.

.

.

بمون بگو چکار کنم ، دنيا پر از درد و غمه / تموم زندگيم توئي ، تو هم که اخمات تو همه !

.

.

.

همه دنبالت ميگردن ، فکر ميکنن گم شدي ، بگم تو قلب مني خيالشون راحت بشه !؟

.

.

.

چشم مخصوص تماشاست اگر بگذارند ، تماشاي تو زيباست اگر بگذارند

به من عاشق مسکين به حقارت منگر ، دل ما وسعت درياست اگر بگذارند . . .

.

.

.

بلند ترين شاخه درخت ، يک واژه را مي فهمد ، و آن هم تنهائيست . . .

.

.

.

فرياد من از داغ توست ، اينگونه خاموشم نکن ،

حالا که يادت ميکنم ، ديگر فراموشم نکن . . .

.

.

.

در سراي گل فروشان گرچه گل بسيار است ، چون تو گل پيدا نمودن مشکل و دشوار است

.

.

.

هيچ کس تنهائيم را حس نکرد ، برکه طوفانيم را حس نکرد ،

او که سامان غزل هايم از اوست ، بي سر و سامانيم را حس نکرد . . .

.

.

.

اي اشک ، گرم و آرام ببار بر گونه بيمار من ، اي غم ، تو هم لذت ببر از اين همه آزار من

.

.

.

عشق يک واژه زلال است ، تو بايد باشي ، قلب من زير سوال است ، تو بايد باشي

فال حافظ زدم آن رند غزل خوان هم گفت ، زندگي بي تو محال است ، تو بايد باشي . . .

.

.

.

از فراق تو مرا هر نفسي صد آه است ، از تو غافل تيستم اي دوست خدا آگاه است . . .

.

.

.

گوهر دل را نزن بر سنگ هر ناقابلي ، صبر کن پيدا شود گوهر شانس قابلي . . .

.

.

.

شب شکست ، پيمان شکست ، عهدي شکست ، قلبي شکست

از شکست هر شکستي بر دلم آهي نشست . . .

.

.

.

اگه به تو زل نميزنم ، رازي است که با نگاه فاش ميشود . . .

.

.

.

اي کاش زندگي مثل فوتبال بود ، که خوشي را پاس ، جدائي را شوت ،

بي وفائي را فول ، غم را آفسايد و محبت را گل ميکرديم . . . !